De toekomst en het nu

old well and wooden bucket

‘The only thing we know that we have for sure
is what is right here right now. Don’t miss it.’ 
(L. Buscaglia)

Laatst vond ik mijn favoriete kinderboek weer: het Sleutelkruid van Paul Biegel. Er staat een verhaal in over een heks. Ze heeft een pomp, waar geen water uit komt, maar tijd. Door de hendel flink te bewegen, pompt ze de tijd op. De momenten die ze op vangt, hangt ze aan een draad en zo ziet ze altijd wat er gebeurd is. Maar de heks zou de heks niet zijn, als ze geen slechte bedoelingen had. Ze is niet tevreden en wil nog meer. Ze wil de gebeurtenissen van morgen uit de pomp krijgen. En als ze nou maar hard genoeg zwengelt, zo denkt ze, kan ze de tijd voor blijven en komt er toekomst uit de pomp.

Ik vroeg me af of dat nou zo slecht is van die heks. Want het is eigenlijk een heel menselijk trekje, dat verlangen naar het kennen van de toekomst. Zelf vind ik het soms ook een geruststellend idee, als ik denk te weten wat er gaat gebeuren. Zeker op momenten dat het spannend wordt, is het verleidelijk om meer in de toekomst te gaan leven, dan in het nu. Of het nu uit angst is of uit hoop, de gedachten maken overuren. Alle ‘als…dan’ scenario’s en de ‘wat…als’ gedachten steken de kop op. Vaak in de ijdele hoop daarmee wat grip te krijgen op de zaak. Of met het idee dat je houvast zult krijgen en  – erger nog – de loop der dingen kunt managen. Helaas, zo werkt het niet. Want je gedachten zijn gewoonweg niet bij machte je de waarheid te vertellen. Gedachten bestaan niet eens echt! Net als de tijd trouwens.

Wat er wel is? Jij bent er. Nu. Je hoeft niet keihard aan de pomp te zwengelen, om te proberen de tijd voor te blijven. Die komt vanzelf. Je hoeft het alleen maar toe te laten. Moeilijk genoeg, dat geef ik toe. Want angsten, gedachten, vaste ideeën, oordelen, ze kunnen zich allemaal aandienen. En toelaten is dan misschien wel het lastigste wat er is. Als je toch iets wilt doen, zonder aan de hendel te pompen, stel je zelf dan twee vragen: ‘wat voel ik’ en ‘wat heb ik nu nodig’. Het antwoord kan helpen om dat wat er is, helemaal toe te laten.

De heks bemoeit zich met zaken die haar niks aan gaan, zo eindigt het verhaal. Misschien is het een goed idee voor ons om dat vooral niet te doen, om niet in te grijpen en het nu helemaal toe te laten. Ik wens je een diepe ademhaling en het besef dat alles wat er is, er NU is. En de rest volgt vanzelf.

Comments are closed.