Tussen alle geluiden van wat er mis gaat in de wereld, zie je soms een piepklein berichtje voorbij komen dat tot hoop stemt. Zo las ik in de krant over een nieuw managementboek van een zeer bekende coach. Zijn belangrijkste les voor leiders is dat we meer liefde zouden moeten tonen op het werk. Tja. Je kunt natuurlijk zeggen dat het feit dat dát als nieuw wordt gepresenteerd, geen goed nieuws is. Maar ik bekijk het toch liever van de andere kant. Want als ‘liefde tonen’ begint door te dringen tot de boardrooms van bedrijven, dan zou dat een hele mooie stap zijn.
We leven immers in een wereld waar de ratio enorm gewaardeerd wordt en contact met het hart nog vaak wordt afgedaan als iets softs. Alle pijlen staan naar het hoofd, en het gevolg is dat de stem van je hart steeds minder goed te horen is. Of dat je die zelfs niet meer weet te vinden. Geen wonder dat veel mensen zich uitgeblust voelen. Want als je hart niet mee mag doen, put je jezelf uit. Dan ben je als het ware eindeloos de grond aan het gebruiken, zonder de aarde water te geven.
Het hart zorgt voor leven. Letterlijk en figuurlijk. En is dus van levensbelang, ook voor de wereld waar we in leven. Durven we ons te verbinden met ons hart? Te vertrouwen dat wat we daar horen en voelen, klopt? Dat jouw eigen waarheid niet uit kennis, boeken, films of van meningen van anderen komt, maar dat er ergens diep van binnen iemand zit (jij dus) die het weet?
Het begint bij van harte JA zeggen tegen je eigen hart. De deur van binnen openzetten en luisteren wat er leeft. Daar is ruimte voor nodig, en rust. En met elke keer dat je de aandacht daar naartoe brengt, groeit je kracht en het vertrouwen dat het klopt wat je daar hoort. Meer en meer val je samen met wie je in wezen bent.
‘Plant your love and let it grow’, zong Eric Clapton al lang geleden. Begin met de liefde voor jezelf, zou ik eraan toe willen voegen. Ik kan het je van harte aanbevelen!
