Zonlicht

sun beams and green maple leaves

De takken voor de zon

Zittend in de tuin verbaasde ik me deze zomer over de bomen. Dit voorjaar helemaal gesnoeid en in juli, een paar maanden later, hebben ze weer wuivende takken met knoppen en bladeren. Uitbundiger dan ooit lijkt het.

Elke tuinman of vrouw weet dat natuurlijk allang: snoeien om te kunnen groeien. En in de tuin durven we dat best, en zo niet dan vragen we iemand om dat te doen. Maar dan ons eigen leven. Ook daar is het goed om niet steeds verder te bouwen op oude grond. Om de boel eens flink op te schonen, leeg te maken en weg te snijden. Alleen klinkt dat meteen zo radicaal.

Toch betekent snoeien in je persoonlijk leven helemaal niet dat je Jan en alleman uit je leven moet gooien of meteen je baan op moet zeggen en moet gaan emigreren. Het gaat eigenlijk vooral om dat stukkie daarvoor. Durf ik dat verborgen, wildgroeiende onkruid in de ogen te kijken? Wat is het, dat eigenlijk mijn groei in de weg staat? Wat zijn de takken die mijn zonlicht weghalen?

Die laten gaan geeft een enorm gevoel van opluchting en ruimte. En op schone grond kan iets nieuws ontstaan. Eerst klein, maar met een beetje aandacht en geduld zie je binnen een paar maanden weer iets moois verschijnen. Waar het zonlicht gewoon doorheen schijnt.

 

 

Comments are closed.